Reszta jest hałasem. Słuchając dwudziestego wieku Alex Ross

Na końcu chciałam powiedzieć, że czuję się jak w podstawówce, kiedy trzeba było na przerwie przed polskim na szybko napisać wrażenia z lektury. Więc od myślników napiszę, dlaczego warto tę książkę przeczytać:

- bo można się nie zgadzać z tytułem,

- bo zaczyna się jak u Alfreda Hitchcocka trzęsieniem ziemi, a potem jest tylko ciekawiej: w książce trzęsienie ziemi to premiera opery Salome Richarda Straussa,

- bo można dowiedzieć się o losach pierwszego czarnoskórego kompozytora,

- bo można się dowidzieć jak szerokie miał wpływy Otto Weininger (postać paradoksalna),  

- bo są dokładnie przedstawione losy Dymitra Szostakowicza i Sergiusza Prokofjewa,

- bo porusza się temat muzyki Oliviera Messiaena,

- bo można się dowiedzieć i takich rzeczy, że po śmierci Benjamina Brittena Królowa Angielska wysłała kondolencje jego wieloletniemu partnerowi,

- bo osobny rozdział poświęcony jest bopowi, rockowi i minimalizmowi,

- bo wspomina się choćby o Karolu Szymanowskim, Krzysztofie Pendereckim oraz Witoldzie Lutosławiskim,  

- bo mimo skupienia się na Europie i Stanach, w ostatnich rozdziałach omawiani są kompozytorzy z różnych stron świata,  

- bo autor zna się na rzeczy

- bo patronat nad książka objęła Dwójka Polskie Radio,

- bo wiele powodów nie wymieniłam:)

Reszta jest hałasem. Słuchając dwudziestego wieku, Państwowy Instytut Wydawniczy, przełożył (brawa) Aleksander Laskowski, Warszawa 2011 

Alex Ross w Wiki, The rest is the noise

Gnito